من چُنان باد صبا، مُشک فشان می‌آیم            دست‌بـوسی طرف پـیـر مـغـان می‌آیم

گاه با شوق وصال و گهی از درد فراق!            گاهی اوقـات چـنـین، گاه چنان می‌آیم

جان گرفـتـیم ز پابـوس عـلی اولِ راه            به امیدی که دهم پیش تو جان، می‌آیم

گفتم: امسال اگر قسمت من بود طریق            مـن پـیـاده عـوض دخـتـرتـان مـی‌آیـم

چــقــدر آبـلـه در راه، دهـن وا کــرده            روضه دارم به نظر، گریه کنان می‌آیم

پـای مـا خـار نــدیـده ز تـوان افـتــاده            تا خود کرب‌و‌بلا مرثـیه خـوان می‌آیم